Tak mintak untuk kebahagiaan lain. Kebahagiaan ini cukup untuk buat diriku senyum tanpa paksaan,
Kebahagiaan ini tulus, jujur, ikhlas dari hati. Senyum itu bukan topeng, sekali lagi ku ulang, jujur.
I need these kind of happiness. Where i can be ugly, dumb and be myself just to fit in with the people around me. The kind of people that love me in my best or worst. Where sarcasm is a joke and we laugh after making fun of each other. If only i can stop the time and let it stay like this forever. If only.
Happiness, bila kita boleh jumpa lagi? Bila saya boleh simpan awk buat selamanya?
No comments:
Post a Comment